dziyndzioł – dzięcioł (pol.); дятел (ukr.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dziyndzioł |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dziyndzioła |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dziyndziołowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dziyndzioła |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dziyndziołym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dziyndziole |
| Wołacz l. poj. Ty… | dziyndziole |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dziyndzioły |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dziyndziołōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dziyndziołōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dziyndziołōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dziyndziołami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dziyndziołach |
| Wołacz l. mn. Wy… | dziyndzioły |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | dziyndziołowaty |
Słyszysz, jak tam kajś dziyndzioł klupie?
Widzisz tam tego dziyndzioła na strōmie?