facka – uderzenie w twarz, policzkowanie (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | facka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | facki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | facce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | facka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | fackōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | facce |
| Wołacz l. poj. Ty… | facko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | facki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | fackōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | fackōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | facki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | fackami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | fackach |
| Wołacz l. mn. Wy… | facki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: (1) dać kōmuś facka – spoliczkować kogoś, uderzyć kogoś dłonią w twarz; (2) dostać facka – zostać spoliczkowanym, zostać uderzony dłonią w twarz.
Jeczcze roz mie dugniesz, to dostaniesz facka w pysk.
Musioł coś tej dziołsze pedzieć, bo dostoł facka w pysk przi ludziach.