grōb – grób (pol.); hrob (cze.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | grōb |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | grobu |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | grobowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | grōb |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | grobym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | grobie |
Wołacz l. poj. Ty… | grobie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | groby |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | grobōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | grobōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | groby |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | grobami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | grobach |
Wołacz l. mn. Wy… | groby |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | grobowy |
Roz za czas trza jechać porzykać nad grobym ôd ôjcōw.
Trza tam wyłożyć jaki flizy miyndzy tymi grobami, coby marasu niy było.
To je grōb ôd mojich ôjcōw.