grocz – gracz, zawodnik, uczestnik gry (pol.); hráč (cze.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | grocz |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | grocza |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | groczowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | grocza |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | groczym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | groczu |
| Wołacz l. poj. Ty… | groczu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | grocze |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | groczōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | groczōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | groczōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | groczami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | groczach |
| Wołacz l. mn. Wy… | grocze |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Te grocze locōm, choćby mieli nogi powiōnzane.
Co to je za nowy grocz? Tego niy znōm.
Po meczu grocze miyniōm sie bluzami.