grōnt – fusy, farba podkładowa (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | grōnt |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | grōntu |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | grōntowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | grōnt |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | grōntym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | grōncie |
| Wołacz l. poj. Ty… | grōncie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | grōnty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | grōntōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | grōntōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | grōnty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | grōntami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | grōntach |
| Wołacz l. mn. Wy… | grōnty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: (1) fusy, osad z kawy, herbaty; (2) farba podkładowa, grunt.
Jo pija dycko bōnkawa tako z grōntym, a niy z maszyny.
Doczkej, aż ci sie tyn grōnt ustoji.
Te wrota trza piyrsze posztrajchować grōntym, a dziepiyro potym lakfarbōm.
Niy wlywj grōntu do gulika, bo go zatkosz.