Gustlik – Gustaw (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Gustlik |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Gustlika |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Gustlikowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Gustlika |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Gustlikym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Gustliku |
| Wołacz l. poj. Ty… | Gustliku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Gustliki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Gustlikōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Gustlikōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Gustlikōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza sie… | Gustlikami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Gustlikach |
| Wołacz l. mn. Wy… | Gustliki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: imię męskie Gustaw. Lokalnie mogą występować różne skrōty iminia (np. Gustlik), jak również jego inne odmiany.
SI: Dwōch takich Gustlikōw, a byli by my ta wojna wygrali.
PL: Dwóch takich Gustawów (Gustlików) i byśmy tę wojnę wygrali.