karasol – karuzela (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | karasol |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | karasola |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | karasolowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | karasol |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | karasolym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | karasolu |
| Wołacz l. poj. Ty… | karasolu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | karasole |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | karasoli; karasolōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | karasolōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | karasole |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | karasolami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | karasolach |
| Wołacz l. mn. Wy… | karasole |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | karasolowy |
SI: Mie sie na karasolu zarozki w głowie krynci.
PL: Mnie się na karuzeli od razu w głowie kręci.
SI: Na ôdpust przijechoł sam taki piykny karasol, keciok.
PL: Na odpust przyjechała tutaj taka piękna karuzela łańcuchowa.
SI: Dej pozōr, co te dziecka niy poslatujōm z tego karasola.
PL: Uważaj, żeby te dzieci nie pospadały z tej karuzeli.