kokotek – kurek, kran (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kokotek |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kokotka |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kokotkowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kokotek |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kokotkym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kokotku |
Wołacz l. poj. Ty… | kokotku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kokotki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kokotkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kokotkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kokotki; |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kokotkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kokotkach |
Wołacz l. mn. Wy… | kokotki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Przikrynć tyn kokotek, bo zaś woda kapie.
Umyj se rynce tam na dworze pod kokotkym.
Niy mosz sam kaj kokotka, coby wody nabrać do kibla?