kołtōn – smak, zachcianka, atetyt (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kołtōn |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kołtōna |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kołtōnowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kołtōn |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kołtōnym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kołtōnie |
Wołacz l. poj. Ty… | kołtōnie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kołtōny |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kołtōnōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kołtōnōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kołtōny |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kołtōnami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kołtōnach |
Wołacz l. mn. Wy… | kołtōny |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: mieć smak, zachciankę, niepohamowany apetyt na coś
SI: Niy mosz tam kaj co do pomaszkecynio, bo mōm jakiś kołtōn, a sōm niy wiym na co?
PL: Nie masz tam gdzieś czegoś do posmakowania, bo mam jakąś zachciankę, a sam nie wiem na co?
SI: Ty z tym swojim kołtōnym byś sie zmierz, człowieku.
PL: Ty z tymi swoimi zachciankami przesadzasz, człowieku.
SI: Baba przi nadzieji mo kołtōn na roztomańte paskudy.
PL: Kobieta w ciąży ma zachcianki na różne smakołyki.