tyj – herbata (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | tyj |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tyju |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tyjowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | tyj |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | tyjym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | tyju |
Wołacz l. poj. Ty… | tyju |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | tyje |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | tyjōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | tyjōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | tyje |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | tyjami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | tyjach |
Wołacz l. mn. Wy… | tyje |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Napij sie tyju a niy gorzoły, to ci sie niy bydzie ścigać.
PL: Napij się herbaty a nie wódki, to nie będzie ci niedobrze.
SI: Dej porōz, aż sie niy ôparzisz tym wrawym tyjym.
PL: Uważaj, żeby się nie sparzyć tą gorącą herbatą.
SI: Ty se tam, mi sie zdo, coś dolywosz do togo tyju?
PL: Ty sobie tam, zdaje się, dolewasz czegoś do tej herbaty?