kōmin – komin (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kōmin |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kōmina |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kōminowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kōmin |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kōminym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kōminie |
| Wołacz l. poj. Ty… | kōminie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kōminy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kōminōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kōminōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kōminy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kōminami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kōminach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kōminy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | kōminowy |
SI: Kōminiorz nōm dzisiej wymiatoł kōmin, bo niy chciało w nim goreć, yno kurziło sie na pywnica.
PL: Kominiarz wymiatał nam dzisiaj komin, bo nie chciało się w nim palic, tylko dymiło się na piwnicę.
SI: Tyn kōmin na dachu mocie popynkany, trza go ôbulić, a postawić na nowo.
PL: Ten komin na dachu macie popękany, trzeba go zburzyć i zbudować na nowo.