kość – kość (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | kość |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kości |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kości |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | kość |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kościōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kości |
| Wołacz l. poj. Ty… | kościo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kości |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | kociōw; kości |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kościōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kości |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kościami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kościach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kości |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Kość mosz cołko, bo byś niy poradziōł nogōm ruszać.
PL: Kość masz całą, bo nie mógłbyś nagą poruszać.
SI: Niy dowej tymu psowi tej kości, bo sie niōm udłowi.
SI: Nie dawaj temu psu tej kości, bo się nią zadławi.
SI: Dejcie mi trocha tego ôwiynzigo z kościōm na zupa.
PL: Proszę mi dać trochę tej wołowiny z kością na rosół.