ôść – ość (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ôść |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôści |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôści |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ôść |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ôściōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ôści |
Wołacz l. poj. Ty… | ôścio |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ôści |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôściōw; ôści |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôściōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ôści |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ôściami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ôściach |
Wołacz l. mn. Wy… | ôści |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Kapra niy kupuj, bo ôn mo za dużo ôści.
PL: Karpia nie kupuj, bo on ma za dużo ości.
SI: Dej pozōr, aż sie niy udłowisz ôściōm.
PL: Uważaj, żeby nie zadławić się ością.
SI: Jydz pōmału a wyciōngej te ôści.
PL: Jedz powoli i wyjmuj te ości.