krauza – słoik (pol.); das Einmachglas (ger.); zavařovací sklenice (cze.); jar (eng.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | krauza |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | krauzy |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | krauzie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | krauza |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | krauzōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | krauzie |
Wołacz l. poj. Ty… | krauzo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | krauzy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | krauzōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | krauzōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | krauzy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | krauzami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | krauzach |
Wołacz l. mn. Wy… | krauzy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Prziniyś mi sam z pywnice jako krauza z kōmpotym. Może być ze śliwkami.
Pomyj mi krauzy, bo trza ôgōrki zaprawiać.
Tam mosz we krauzie trocha szałotu, yno zjydz to zaroz, co ci sie niy popsuje.