krepel – pączek (pol.); die Krapfen (ger.); kobliha (cz.); berliner (eng.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | krepel |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | krepla |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kreplowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | krepel |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | kreplym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | kreplu |
| Wołacz l. poj. Ty… | kreplu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | kreple |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | krepli; kreplōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | kreplōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | kreple |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | kreplami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | kreplach |
| Wołacz l. mn. Wy… | kreple |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Kup tam po drodze ze dwa kreple ku kawie
Wejż se krepla ku kawie.
Wczora żech zjod trzi kreple, tōż dzisiej niy chca.