mora

mora – ćma (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…mora
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…mory
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…morze
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…mora
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...morōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…morze
Wołacz l. poj. Ty…moro
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…mory
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…morōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…morōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…mory
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…morami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…morach
Wołacz l. mn. Wy…mory
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: regionalnie – mota.

 

Goś te światło, bo zaś sam morōw naleci.

Mory lecōm do światła.

Wejź klapaczka, a zabij ta mora, bo jo sie mory boja.

 

 

 

Podej dalij…