ôbiycka – obietnica (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ôbiycka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôbiycki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôbiycce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ôbiycka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ôbiyckōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ôbiycce |
| Wołacz l. poj. Ty… | ôbiycko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ôbiycki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôbiyckōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôbyckōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ôbiycki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ôbiyckami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ôbiyckach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ôbiycki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Te twoji ôbiycki niy sōm nic wert.
PL: Te twoje obiecanki nie są nic warte.
SI: Niy szastej tak tym ôbiyckami, bo ci ich baraknie.
PL: Nie rzucaj tak na wiatr tych obietnic, bo ci ich zabraknie.
SI: Jo tych jego ôbiyckōw ani niy słōchōm.
PL: Ja tych jego obiecanek nawet nie słucham.