ôcet – ocet (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ôcet |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôctu |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôctowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ôcet |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ôctym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ôccie |
| Wołacz l. poj. Ty… | ôccie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ôcty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ôctōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ôctōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ôcty |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | ôctami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ôctach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ôcty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Mosz tam kaj trocha ôctu do tego galetu?
PL: Masz tam gdzieś trochę octu do tej galaretki?
SI: Ôcet mi sie skōńczōł, a miałach ôgōrki zaprawiać.
PL: Skończył mi się ocet, a miałam zawekować ogórki.