poklackać – poklaskać (pol.)
bezokolicznik | poklackać |
---|---|
aspekt | dok. |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 1. | poklackōm |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 2. | poklackosz |
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 3. | poklacko |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 1. | poklackōmy |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 2. | poklackocie |
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 3. | poklackajōm |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. m. | poklackoł żech |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. m. | poklackoł żeś |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. m. | poklackoł |
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. mos. | poklackali my |
cz. przesz. l. mn. 2. os. r.mos. | poklackaliście; żeście poklackali |
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. mos. | poklackali |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. ż. | poklackała żech; poklackałach; żech poklackała |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. ż. | poklackała żeś; poklackałaś; żeś poklackała |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. ż. | poklackała |
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos.. | poklackały my; my poklackały |
cz. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | poklackałyście; żeście poklackały |
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | poklackały |
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. n. | poklackało żech; żech poklackało |
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. n. | poklackało żeś; żeś poklackało |
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. n. | poklackało |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. m. | bōł żech poklackoł |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. m. | bōł żeś poklackoł |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. m. | bōł poklackoł |
cz. zaprzesz. l. mn. 1.os. r mos. | byli my poklackali |
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. mos. | byliście poklackali |
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. mos. | byli poklackali |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. ż. | była żech poklackała |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. ż. | była żeś poklackała |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. ż. | była poklackała |
cz. zaprzesz. l. mn. 1. os. r. nmos. | były my poklackały |
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | byłyście poklackały |
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | były poklackały |
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. n. | było żech poklackało |
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. n. | było żeś poklackało |
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. n. | było poklackało |
tr. rozk. l. poj. 2. os. . | poklackej |
tr. rozk. l. poj 3. os. | niech poklacko |
tr. rozk. l. mn. 1. os. | - |
tr. rozk. l. mn. 2. os. | poklackejcie |
tr. rozk. l. mn. 3. os. | niech poklackajōm |
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. m. | poklackoł bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. m. | poklackoł byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. m. | poklackoł by |
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos. | poklackali by my |
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. mos. | poklackali byście |
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. mos. | poklackali by |
tr. przyp. ter. l. poj, 1. os. r. ż. | poklackała bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. ż. | poklackała byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. ż. | poklackała by |
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos. | poklackały by my |
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. nmos. | poklackały byście |
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. nmos. | poklackały by |
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. n. | poklackało bych |
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. n. | poklackało byś |
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. l. poj. r. n. | poklackało by |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. m. | bōł bych poklackoł |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. m. | bōł byś poklackoł |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. m. | bōł by poklackoł |
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. mos. | byli by my poklackali |
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. mos. | byli byście poklackali |
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. mos. | byli by poklackali |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. ż. | była bych poklackała |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. ż. | była byś poklackała |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. ż. | była by poklackała |
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos. | były by my poklackały |
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos. | były byście poklackały |
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos. | były by poklackały |
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. n. | było bych poklackało |
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. n. | było byś poklackało |
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. n. | było by poklackało |
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. m. | - |
cz. przysz. złoż l. poj. 2. os. r. m. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. m. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. mos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. mos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. mos. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj 1. os. r. ż. | - |
cz. przysz. złoż. l.poj. 2. os. r. ż. | - |
cz. przysz. złoz. l. poj. 3. os. r. ż. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. nmos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. nmos. | - |
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. nmos. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. n. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 2. os. r. n. | - |
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. n. | - |
imies. przym. czynny | - |
imies. przym. bierny | poklackany |
rzeczownik odczasown. | poklackani |
Poklackejcie mu, niech sie raduje.
Poklackali my mu, bo taki piykny wierszyk pedzioł.
Ludzie mu zaczli klackać, tōż musioł zaśpiywać jeszcze roz.