rynka – ręka (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | rynka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | rynki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rynce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | rynka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | rynkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | rynce |
Wołacz l. poj. Ty… | rynko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | rynki; rynce |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | rynkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | rynkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | rynki; rynce |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | rynkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | rynkach |
Wołacz l. mn. Wy… | rynki; rynce |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | rynczny |
Chyć se to do rynki, a niy myncz sie z tōm widełkōm.
Idź se piyrsze rynce umyć.
Jo żech to musiała wszystko w rynkach prziniyś.