starzik

starzik – dziadek (pol.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…starzik
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…starzika
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…starzikowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…starzika
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...starzikym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…starziku
Wołacz l. poj. Ty…starziku
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…starzik
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…starzikōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…starzikōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…starzikōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…starzikami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…starzikach
Wołacz l. mn. Wy…starziki
Przimiotnik (jaki? czyj?)starzikōw

POL: (1) dziadek; (2) w l.mn. „starziki„, jako „dziadkowie”, czyli  dziadek z babcią.

 

SI: Miyszkōmy ze starzikami w jednej chałupie.

PL: Mieszkamy z dziadkami w jednym domu.

 

SI: Zaleć starzikowi do budki po cygarety.

PL: Pobiegnij dziadkowi do kiosku po papierosy.

 

SI: Nasz starzik kurzili dycko tako śmiyszno wykrziwiōno fajfka.

PL: Nasz dziadek palił zawsze taką śmieszna wygiętą fajkę.

 

Podej dalij…