szel – karo (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szel |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szela |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szelowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szela |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szelym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szelu |
| Wołacz l. poj. Ty… | szelu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szele |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szelōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szelōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szele |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szelami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szelach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szele |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | szlowy |
POL: karo, dzwonek, kolor w kartach.
SI: Jo niy mioł z czym grać, bo żech mioł same szele.
PL: Ja nie miałem z czym grać, bo miałem same dzwonki.
SI: Czamu żeś zagroł tym szelym?
PL: Dlaczego zagrałeś z tym karo?
SI: Jo niy mōm żodngo szela.
PL: Ja nie mam żadnego karo.