szipa – szufla (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szipa |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szipy |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szipie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szipa |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szipōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szipie |
| Wołacz l. poj. Ty… | szipo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szipy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szipōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szipōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szipy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szipami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szipach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szipy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Wejź śmiatek ze szipōm a pozamiatej te ôkruszki, co żeś porozciepowoł.
PL: Weź zmiotkę z szuflą i pozmiataj te okruchy, które porozrzucałeś.
SI: Pozamiatej te szkło na szipa, aż kery nań niy nadepnie.
PL: Pozmiataj to szkło na szuflę, żeby ktoś na nie nie zdepnął.