szkat – skat (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szkat |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkata |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkatowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szkata |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szkatym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szkacie |
| Wołacz l. poj. Ty… | szkacie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szkaty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkatōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkatōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szkaty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szkatami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szkatach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szkaty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | szkacianny |
POL: gra karciana, popularna głównie w Niemczech oraz na Śląsku i na Kaszubach.
SI: Pogrōmy we sobota we szkata do połednia?
PL: Pogramy w sobotę w skata do południa?
SI: Jo wiym ô szkacie tela, że sie gro kartami.
PL: Ja wiem o skacie tyle, że gra się kartami.