szkwōt

szkwōt – brzdąć, urwis, smarkacz (pol.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szkwōt
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szkwōta
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szkwōtowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szkwōta
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szkwōtym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szkwōcie
Wołacz l. poj. Ty…szkwōcie
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szkwōty
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szkwōtōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szkwōtōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szkwōty
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…szkwōtami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szkwōtach
Wołacz l. mn. Wy…szkwōty
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Ty mały szkwōcie, jak jo cie chyca, to sie niy bydziesz zy mie śmioł.

PL: Ty mały urwisie, jak ja cię złapię, to nie będziesz się ze mnie śmiał.

 

SI: Tyn mały szkwōt mie sam kajś szteruje pod stołym.

PL: Ten mały urwis gdzieś mnie tutaj zaczepia pod stołem.

 

 

 

Podej dalij…