szkwōt – brzdąć, urwis, smarkacz (pol.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szkwōt |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkwōta |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkwōtowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szkwōta |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szkwōtym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szkwōcie |
Wołacz l. poj. Ty… | szkwōcie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szkwōty |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szkwōtōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szkwōtōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szkwōty |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szkwōtami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szkwōtach |
Wołacz l. mn. Wy… | szkwōty |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Ty mały szkwōcie, jak jo cie chyca, to sie niy bydziesz zy mie śmioł.
PL: Ty mały urwisie, jak ja cię złapię, to nie będziesz się ze mnie śmiał.
SI: Tyn mały szkwōt mie sam kajś szteruje pod stołym.
PL: Ten mały urwis gdzieś mnie tutaj zaczepia pod stołem.