szpec

szpec – specjalista (pol.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…szpec
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…szpeca
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szpecowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…szpeca
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...szpecym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…szpecu
Wołacz l. poj. Ty…szpecu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…szpece
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…szpecōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…szpecōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…szpecōw
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się…szpecami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…szpecach
Wołacz l. mn. Wy…szpece
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Pogodej ze Zigusiym, bo z niego je taki szpec ôd kōmputerōw, tōż możno ôn ci to sprawi.

PL: Porozmawiaj z Zygmuntem, bo on jest takim specjalistą od komputerów, więc może on ci to naprawi.

 

SI: Sōm taki szpece, co poradzōm auto bez kluczyka ôtworzić.

PL: Są tacy specjaliści, którzy potrafią samochód bez kluczyka otworzyć.

 

SI: To musisz dać sprawić jakimu szpecowi, bo sam je coś wiyncyj popsute.

PL: To musisz dać naprawić jakiemuś specjaliście, bo tutaj jest coś więcej zepsute.

 

 

Podej dalij…