sztrofa

sztrofa – kara piniężna, mandat (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…sztrofa
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztrofy
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztrofie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…sztrofa
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...sztrofōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…sztrofie
Wołacz l. poj. Ty…sztrofo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…sztrofy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztrofōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztrofōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…sztrofy
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…sztrofami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…sztrofach
Wołacz l. mn. Wy…sztrofy
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Tyś zaś mi sie zdo downo sztrofy niy zapłacił, bezto tak wartko jeździsz.

PL: Ty znowu wydaje mi się dawno mndatu nie zapłaciłeś, dlatego tak szybko jedziesz.

 

PL: Trzimej tego psa na ôbujku, bo zapłacisz sztrofa za to, że loce po drōdze.

PL: Trzymaj tego psa na pasku, bo zapłacisz karę za to, że biega po drodze.

 

SI: Za hajcowani mułym je bezmała sztrofa 500 złotych.

PL: Za palenie miałem węglowym jest podobno kara 50o złotych.

Podej dalij…