sztulpa – mankiet (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | sztulpa |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztulpy |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztulpie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | sztulpa |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | sztulpōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | sztulpie |
Wołacz l. poj. Ty… | sztulpo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | sztulpy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | sztulpōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | sztulpōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | sztulpy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | sztulpami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | sztulpach |
Wołacz l. mn. Wy… | sztulpy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Podwiń se te rynkowy, aż se sztulpōw niy zatōnkosz.
PL: Podwiń sobie te rękawy, żeby sobie mankietów nie zamoczyć.
SI: Te rynkowy z koszule mosz mi sie zdo za dłōgi, bo ci te sztulpy z kabota za fest wylazujōm.
PL: Te rękawy z koszuli masz zdaje mi się za długie, bo ci te mankiety z marynarki za dużo wychodzą.