sztulpa

sztulpa – mankiet (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…sztulpa
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztulpy
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztulpie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…sztulpa
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...sztulpōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…sztulpie
Wołacz l. poj. Ty…sztulpo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…sztulpy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztulpōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztulpōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…sztulpy
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…sztulpami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…sztulpach
Wołacz l. mn. Wy…sztulpy
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Podwiń se te rynkowy, aż se sztulpōw niy zatōnkosz.

PL: Podwiń sobie te rękawy, żeby sobie mankietów nie zamoczyć.

 

SI: Te rynkowy z koszule mosz mi sie zdo za dłōgi, bo ci te sztulpy z kabota za fest wylazujōm.

PL: Te rękawy z koszuli masz zdaje mi się za długie, bo ci te mankiety z marynarki za dużo wychodzą.

 

Podej dalij…