sztyl

sztyl – trzonek, styl(pol.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…sztyl
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztyla
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztylowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…sztyl
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...sztylym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…sztylu
Wołacz l. poj. Ty…sztylu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…sztyle
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…sztylōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…sztylōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…sztyle
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…sztylami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…sztylach
Wołacz l. mn. Wy…sztyle
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: trzonek, styl od miotły, łopaty, grabii, młotka itp.

 

SI: Dej pozōr, bo w tej siykyrce sztyl slatuje, trza jōm namoczyć.

PL: Uważaj, bo w tej siekierce spada styl, trzeba ją namoczyć.

 

SI: Czamu tyn sztyl w łopacie je taki krōtki?

PL: Dlaczego ten styl w łopacie jest taki krótki?

 

SI: To tak je najlepszy: sztyl we łopacie złōmać, a niy trza robić, pra.

PL: Tak jest najlepiej: złamać styl w łopacie i nie trzeba pracować, prawda.

 

 

Podej dalij…