szust- narwaniec, postrzeleniec, (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szust |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szusta |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szustowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szusta |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szustym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szuście |
| Wołacz l. poj. Ty… | szuście |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szusty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szustōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szustōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szustōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szustami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szustach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szusty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Czamu tak jedziesz jak szust, dyć jeszcze co narobisz.
PL: Czemu tak jedziesz jak pirat, przecież jeszcze spowodujesz wypadek.
SI: Rōb to pomału, a dobrze, a niy choćby jaki szust.
PL: Rób to powoli a dobrze, a nie jak jakiś narwaniec.