szwager – szwagier (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | szwager |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szwagra |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szwagrowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | szwagra |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | szwagrym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | szwagrze |
| Wołacz l. poj. Ty… | szwagrze |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | szwagry |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | szwagrōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | szwagrōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | szwagrōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | szwagrami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | szwagrach |
| Wołacz l. mn. Wy… | szwagry |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: mąż siostry, brat żony.
SI: Jutro rano wybiyrōmy sie ze szwagrym na grziby.
PL: Jutro rano wybieramy się ze szwagrem na grzyby.
SI: Pożyczōł żech miszmaszyna ôd szwagra, yno musza se jōm prziwiyź na karze.
PL: Pożyczyłem betoniarkę od szwagra, tylko muszę przywieźć ją sobie na taczce.
SI: Szwager mo dzisio urdziny, musza mu zazwōnić a powinszować.
PL: Szwagier ma dzisiaj urodziny, muszę zadzwonić i złożyć mu życzenia.