wandrus – wędrowiec, włóczęga (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | wandrus |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | wandrusa |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | wandrusowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | wandrusa |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | wandrusym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | wandrusie |
| Wołacz l. poj. Ty… | wandrusie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | wandrusy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | wandrusōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | wandrusōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | wandrusōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | wandrusami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | wandrusach |
| Wołacz l. mn. Wy… | wandrusy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Z niego to je taki wandrus, co by sztyjc po świecie wandrowoł.
PL: Z niego jest taki wędrowiec, który wędrowałby ciągle po świecie.
SI: Ôtok zaś sam jakiś wandrusy sie po wsi smykały.
PL : Ostanio znowu tutaj jacyś wędrowcy włóczyli się po wsi.
SI: Kaj żeś to zaś bōł ty wandrusie cały dziyń?
PL: Gdzie to znowu byłeś ty wędrowco cały dzień?