zatela – wystarczająco, za wiele, w nadmiarze (pol.)
SI: Niy dowej mu już wiyncyj bōmbōnōw, bo ôn już dzisio mioł zatela słodkigo.
PL: Nie dawaj mu już więcej cukierków, bo on miał już dzisiaj wystarczająco słodyczy.
SI: Jo mōm za tela swojigo pola, tōż niy byda najmowoł cudzego.
PL: Ja mam wystarczająco swojego pola, więc nie będę wynajmować dodatkowego.
SI: Już żeś sie zatela naôglōndoł bojek, terazki sie chytej nauki.
PL: Już się wystarczająco naoglądałeś bajek, teraz bierz się do nauki.