zoca – szacunek (pol.); Wertschätzung (ger.); úcta (cze.); respect (eng.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | zoca |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zoce |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zocy |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | zoca |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | zocōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | zocy |
Wołacz l. poj. Ty… | zoco |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | zoce |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | zocy; zocōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | zocōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | zoce |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | zocami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | zocach |
Wołacz l. mn. Wy… | zoce |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | zocny |
SI: Jo mōm do cia zoca za to, co robisz dlo Ślōnska.
PL: Ja mam do ciebie szacunek za to, co robisz dla Śląska.
SI: Puda z tobōm potańcować z wielkōm zocōm.
PL: Pōjdę z tobą zatańczyć z wielkim zaszczytem.
SI: To je dlō mie zoca, że mōm takigo kamrata, jak ty.
PL: To jest dla mnie zaszczyt, że mam takiego kolegę, jak ty.